Een nieuw persoonlijk record!

Dat het getal 13 niet noodzakelijk een ongeluksgetal moet zijn staat nu wel vast. Op zaterdag 13 september stond ik aan de start van de In Flanders Fields Marathon.  Ondertussen is het iets meer dan twee jaar geleden dat ik voor het eerst een paar loopschoenen aan trok.  Na de Marathon van Oostende in september van vorig jaar en de marathon van Torhout in juni dit jaar, was de In Flanders Fields Marathon reeds mijn derde marathon.  

Na een korte vakantie in Frankrijk besliste ik begin juli om mij, met nog tien weken te gaan, toch nog eens volledig toe te leggen op de IFF marathon. Na een voor mij persoonlijk geslaagde eerste marathon in Oostende  werd mijn tweede marathon in juni een echte flop. Tijdens de wedstrijd had ik weliswaar wat last van mijn maag en was ik ook te snel van start gegaan, maar ik moest achteraf eigenlijk ook toegeven dat ik er in de aanloop naar toe er te gemakkelijk vanuit ging dat me dit zuiver op mijn basisconditie wel moest lukken.  Reeds na 10 kilometer had ik al door dat dit mij, zuiver op mijn basisconditie, niet ging lukken. Halfweg was ik reeds volledig leeg en eindigde dan ook met een tijd van 4u 6min en 53sec. In plaats van de gehoopte vooruitgang was ik maar liefst 22 minuten trager dan mijn eerste marathon.

Toen ik begin juli besliste om mij toch nog eens volledig toe te leggen op de In Flanders Fields Marathon zat ik wel meteen mij de prestatie van Torhout in mijn achterhoofd. In de tien weken die mij nog resteerden was geen marge om wat trainingen over te slaan. Ik moest me vaak in twintig bochten wringen maar op één training na ben ik er in geslaagd om ze allemaal te voltooien.

De laatste dagen voor de wedstrijd begonnen de  bij mij traditionele stressmomenten toch wat op te duiken. Op zondag 13 september was het dan zover.  Reeds in de ochtend was het gevoel erg goed. Ik had erg goed geslapen en was uitzonderlijk fris opgestaan. Het gevoel in de benen was goed maar nog belangrijker, het gevoel in mijn hoofd was perfect!  Alles verliep vlot bij de start in Nieuwpoort en een kwartier voor de start sprak ik met mijn vader af dat we elkaar zouden zien na 18 kilometer.

Mijn vader begeleidde mij tijdens mijn eerste twee marathons en wou er ook bij mijn derde marathon zeker bij zijn.  Als begeleider kan ik het met mijn vader niet beter treffen. Hij zorgt voor de rust als ik die nodig heb en zorgt ook voor wat afleiding als het nodig is. Ik moet toegeven dat ik er veel gemakkelijkere personen zijn om te begeleiden tijdens een wedstrijd dan mezelf.  Maar met mijn vader loopt dit altijd gesmeerd.

Opnieuw terug naar de wedstrijd met nog een kwartier voor de start was het voor mij duidelijk dat ik het tempo van de groep die mikte op een tijd net onder de 3u30min ging volgen.  Voor de start van mijn eerste marathon was het voor mij duidelijk dat ik het temp zou volgen van de groep met als doel 3u45min maar twee minuten voor de uiteindelijke start besliste ik om toch de groep van 3u30 min te volgen. Tijdens mijn eerste marathon ging het licht uit na 28 kilometer en finishte uiteindelijk in 3u 43min 39sec.  Een jaar later was ik er van overtuigd dat het mij moest lukken om de volledige marathon bij de groep van 3u30 te blijven.

Om 10u vertrok ik dan samen met nog iets meer dan 700 deelnemers aan de vismijn in Nieuwpoort richting Ieper voor een toch van 42,195 kilometer. Omdat ik redelijk vooraan stond bij de start en de groep die zich richtte op een tijd van 3u30 was achteraan stond besliste ik meteen om mijn eigen tempo te lopen en bij de groep zou aanpikken wanneer ze bij mij kwamen.

De aanvang van de marathon is steeds een moment van het juiste tempo zoeken en ook je een plaats zoeken. Ik mezelf voorgenomen om een zo constant mogelijk tempo te lopen dat voor mij perfect was. Eigenlijk is er voor mij maar één manier om dit te doen en dit is om alleen te lopen.

Reeds van bij de start zat ik in het goede ritme en ik liet de snellere lopers zonder probleem voorbij lopen. Ik liet me niet vangen om mee in het ritme te gaan van de iets snellere lopers. Het was weliswaar nog maar mijn derde marathon maar ik had toch al geleerd om niet meer in dezelfde val te trappen.

Na een tiental kilometers stelde ik vast dat de groep met de richttijd van 3u30min me nog niet was voorbij gestoken en dat ik ook de eerste (te) snelle starters begon voorbij te steken.

En sneller dan ik had verwacht kwam de ijzertoren dichterbij. Ik had vooraf aan mijn vader meegeven dat ik er normaal na 1u30min zou passeren maar reeds na 1u23 passeerde ik reeds de ijzertoren. De talrijke opgekomen toeschouwers gaven me ook een energie boost.

Maar na 18 kilometer begon ik wel te voelen dat toeschouwers alleen niet voor de noodzakelijke energie zouden zorgen. Gelukkig mocht mijn vader als begeleider inpikken na 18 kilometer. Hij stond zoals afgesproken klaar met een welgekomen energiegel. We keken naar elkaar en ik gaf met een veelzeggende knik mee dat het goed zat. Mijn vader kent me dan ook door en door en liet me gewoon op mijn tempo verder lopen.

Ik bleef constant aan een temp van 12,5km/u verder lopen. Ik naderde snel het punt van de 28 kilometer het punt waar ik in mijn eerste marathon moest afhaken.  Het passeren van dit punt zonder nog maar één gevoel van verzwakking te voelen aankomen gaf mij vleugels.

Met een constant aangehouden tempo kwam Ieper snel dichterbij.  Ik speelde ondertussen nog een energiegel naar binnen maar op kilometer  38 voelde ik voor het eerst dat ik het tempo wat ging moeten laten zakken.  Maar het verval was zo klein dat ik zonder veel problemen de laatste kilometer inging.  Ik sprak met mijn vader af dat we aan het punt waar hij zou moeten afslaan elkaar terug zouden zien en ik trok er nog een spurtje uit.

Met een supergevoel liep ik over de finish in een tijd van 3u 24min en 33sec! Ik had maar liefst 19 minuten beter gedaan dan mijn beste tijd. Met najaar en de winter in aantocht zal ik proberen een aantal crossen te lopen maar ik zal  zo snel mogelijk proberen om een nieuwe marathon in te plannen.  Dit zijn echter zorgen voor later. Nu eerst nog wat genieten en stilaan terug opbouwen om vervolgens snel een nieuw doel voorop te stellen.